De nieuwe internationale norm ISO 16890 voor het testen van filters zal in principe de EN779: 2012 vervangen tegen eind 2016 met een transitieperiode van 18 maanden. Deze nieuwe testmethode voor classificeren van luchtfilters betekend een ware verschuiving.
In de toekomst zullen filterefficiënties worden bepaald rekening houdende met partikelklasses PM1, PM2,5 en PM10 welke ook gebruikt worden door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) en milieuorganisaties. Gebaseerd op deze criteria, zullen gebruikers in de toekomst veel preciezer luchtfilters kiezen volgens hun individuele noden.
Het complete spectrum met ISO 16890
Met de introductie van de nieuwe ISO 16890 zullen de werkelijke bedrijfsomstandigheden effectief meer in rekening gebracht worden. In plaats van de partikelgrootte van 0,4 micron, zoals voorheen, zal een brede range tussen 0,3 en 10 micron gebruikt worden om afscheidingsefficiënties voor verschillende klassen van partikeldeeltjes PM10, PM2.5 en PM1 te bepalen.
In de toekomst zal bijvoorbeeld een filter ingedeeld worden als een ISO ePM10 80% omdat deze 80% van PM10 partikels afscheidt. De “e” staat voor efficiëntie in combinatie met de klasse van partikeldeeltjes, bijvoorbeeld PM10.
Na het testen van een filter in een onafhankelijk laboratorium worden filters ingedeeld in 4 verschillende groepen. Een vereiste voor elke groep is dat de filter ten minste 50% van de desbetreffende partikelgrootte vangt. Als een filter bijvoorbeeld een filter 65% van PM1 partikels opvangt dan valt de filter in de ISO ePM1 klasse (PM1 ≥50%) en zal de filter als een ISO ePM1 65% filter worden geklasseerd.
| ISO ePM1 | ePM1,min ≥ 50 % |
| ISO ePM2,5 | ePM2,5,min ≥ 50 % |
| ISO ePM10 | ePM10 ≥ 50 % |
| ISO coarse | ePM10 < 50 % |
F7 wordt ISO ePM1 50% tot 65%
De ISO klasse waarin een filter wordt ingedeeld volgens de nieuwe standaard hangt af van de kwaliteit en wordt in elk geval afzonderlijk bepaald. Niettegenstaande is het te voorzien dat de meest gebruikte en beschikbare F7 filter volgens de nieuwe ISO standaard zich tussen een ISO ePM1 50% en 65% zal bevinden.
In algemene HVAC applicaties is de relevante partikelgrootte echte PM10. Het doel in dergelijke applicaties is 80 tot 90% te behalen. Een hedendaagse F7 filter zal dit behalen.